یکی از معضلات بررسیهای اکتشافی، انتخاب مناطق امیدبخش و اولویت بندی آنها برای کارهای نیمه تفصیلی است . ریشه مشکلات مربوط به این معضل آنست که ملاک همه جانبه و جامعی برای تعیین این معیار تعریف نشدها ست و اگر هم تعریف شود ممکن است نتواند بطور مؤثر بکار رود زیرا مجموعه داده های تکتونیکی، سنگ شناسی، ژئوفیزیکی، دورسنجی، ژئوشیمیائی و کانی سنگین تازمانی که در چارچوب یکمدل کلی موردسنجش قرارنگیرند و میزان سازگاری کلیه مشاهدات مشخص نشود، از اعتبار لازم برای تصمیم گیری برخوردار نخواهد بود و تکیه بر آنها می تواند مخاطرة عملیات اکتشافی را بالا ببرد و پیامدهای ناخوشایندی را بهمراه داشته باشد.