گنبدهای نمکی جنوب ایران به ویژه گنبدهای نمکی استان هرمزگان دارای پتانسیل های بالقوه وبالفعل از مواد معدنی وعلی الخصوص ماده معدنی پتاس می باشند. وجود مقادیر بالایی از نمک در این گنبد ها، درصد حضور پتاس را افزایش می دهد.
در این راستا، تعداد 9 گنبد نمکی از استان یاد شده برای پی جویی واکتشاف پتاس مشخص وتعریف گردیدکه عبارتند از گنبدهای نمکی انگوران، گنو، هندون، آب کهور، بز، خاین (واقع در چهارگوش 000/250 زمین شناسی بندر عباس)، و گنبدهای نمکی گهکم، و چهارگنبد باختر تزرج (واقع در ورقه زمین شناسی یکصدهزارم حاجی آباد).
گنبدهای نمکی به سن پرکامبرین می باشند و رسوبات چین خورده رویی خود را قطع كرده اند، بنابراین گرچه این گنبدها قدیمی‌اند ولی بیرون زدگی آنها تا همین اواخر ادامه داشته است.گنبدهای نمکی مورد بررسی(بجز گنبدهای نمکی هندون و باختر تزرج) در بیشتر بخشهای خود دارای برونزدهایی از نمك بوده و معمولا مرفولوژی خشنی از خود نمایش می‌دهد بدین صورت كه معمولا با دیوارهای نزدیك به قائم و قائم و برخی معكوس بوده و تا بام گنبد به صورت چند پله نمایان می‌گردد. نمكهای گنبدها اغلب به رنگ سفید، عسلی، قرمز، سبز و خاكستری به همراه قطعات مختلف سنگی، رس و مارن می‌باشد. از جمله قطعات سنگی كه نمك را همراهی می‌كنند می‌توان به ماسه سنگ، آهك، توف، سنگ‌های آذرین سبز رنگ خروجی و درونی، مارن سبز و غیره نام برد. در آبراهه‌های كوچك و بزرگ نمكهای ثانویه سفید و كرم رنگ گل كلمی تشكیل شده كه دارای اهمیت به سزایی در امر اكتشاف پتاس می‌باشند.