گزارش حاضر نتیجه مطالعات ژئوشیمیایی سیستماتیک در ورقه یکصدهزارم دورجینگ است که با تکیه بر آنالیز شیمیایی نمونه های رسوبات رودخانه ای وکانی سنگین در گستره ای به وسعت 2500 کیلومتر مربع صورت پذیرفته است.
محدوده مورد نظر در استان سیستان و بلوچستان و در باختر شهرستان خاش واقع می باشد. منطقه مورد مطالعه خوش آب و هوا ترین منطقه استان به شمار می آید. زیرا ارتفاع آن نسبت به سایر شهرستان های استان بیشتر بوده و مرتفع ترین قله بلوچستان- تفتان- در نزدیک و در سمت شمال آن قرار گرفته است. از بارندگی نسبتاً زیادتری برخوردار بودهو تغییرات و نوسانات دما در فصل های مختلف چندان زیاد نیست. پوشش گیاهی منطقه معمولاً از نوع استپ، درختان جنگلی از قبیل کهور، بنه، ارژن و بادام کوهی می باشد.
به لحاظ ژئومورفولوژی ناهمواریهای این منطقه به دو دسته کوهها و تپه ماهورها و کفه های چاه غیب هامون و هامون تگور تقسیم می گردد.
از نظر چینه شناسی سنگ های دگرگون شده کهن ترین رسوباتی هستند که در ناحیه مورد بررسی دیده شده و شامل کوارتز، مسکویت، سریسیت شیست در بخش پایینی و آهکهای بلورین ستبر لایه تا توده ای در بخش بالایی می باشند. فلیش های ائوسن با میانجی کنگلومرایی روی مجموعه افیولیتی وابسته به کرتاسه بالا قرار می گیرد. در شمال خاوری برگه فعالیت گسترده آتشفشانی وابسته به کواترنر وجود داشته و گدازه های آندزیتی – داسیتی بجای گذارده است.