در بخش شمالی گسل تكنار در نواحی خو وزیر وقت ، كهن ترین سنگهای ظاهر شده شامل رسوبی – آتشفسانی بار رخساره‌های كم عمق ، سنگهای آهكی اورابیتولین دار كرتاسه زیرین با نهشته‌های كنگلومرایی پالئوسن ( كنگلومرای كرمان ) می‌باشد كه بصورتی نا بر جا و در امتداد گسل مذكور بگونه ای تكتونیكی بر روی سنگهای جوانتر جای گرفته‌اند. پس از آن ، مجموعه افیولیت – ملانژ مربوط به زون افیولیت – ملانژهای حلقوی ایران ( افیولیت های سبزوار ) رخنمون یافته كه شامل سكانس زیر می‌باشد.
1- سنگهای پرید و تیتی شدسداٌ سرپانتینی شده با دایك‌های دیابازی و اندزیت‌های پور فیری.
2- سنگهای آتشفشانی بازیك تا متوسط كرتاسه فوقانی كه در محیط عمیق دریائی بصورت گدازه های بالشی ، سنگهای اسپیلیتی ، بازالتی ، اندزیتی و ندرتاٌ ریوداسیتی تا ریولیتی بر روی سنگهای پرید تشكیل شده‌اند.
3- مجموعه سنگهای رادیولاریتی ، گدازه‌های بالشی و سنگهای آهكی پلاژیك كه فوقانی‌ترین بخش مجموعه افیولیت – ملانژ را بوجود آورده‌اند.