کانون زبان ایران به عنوان معتبرترین، قدیمی‌ترین و بزرگترین مؤسسه آموزش زبان‌های خارجی در ایران از سال 1304 تحت عنوان انجمن ایران و آمریکا در تهران شروع به فعالیت کرده است و کلاس‌های آن غالباً در مراکز وابسته برگزار می‌گردید که اولین مرکز آموزشی مستقل با عنوان «مرکز آموزش زبان» از دهه 1330 در چهارراه جمهوری راه‌اندازی شد و در سال 1344 و پس از افزایش زبان آموز در محلی جدید در خیابان وصال شیرازی (مرکز وصال فعلی) به آموزش زبان انگلیسی ادامه فعالیت داد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و انحلال انجمن ایران و آمریکا، در سال 1358 مرکز آموزش زبان به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان واگذار شد و به کانون زبان ایران تغییر نام داد تا این مؤسسه با صیانت از ارزش‌های بومی و اسلامی، الگویی جدید و متناسب با شرایط جامعه ارائه کند که این مهم در محتوای کتاب‌ها و فضای آموزشی کانون زبان تأثیر گذاشته و سبب شد زبان‌های غیر انگلیسی در کانون زبان ایران صاحب کرسی آموزشی شوند.